کیوان امجدیان
چندی پیش نامه ای از جانب برخی از بزرگترین هنرمندان جهان، از جمله ژوزه ساراماگو، کن لوچ، الیاسلیمان و... در روزنامه گاردین انتشار یافت که در آن ضمن اشاره به جنایت های رژیم صهیونیستی، اسرائیل را تحریم فرهنگی کرده بودند، یعنی این نویسندگان و شعرا، فیلمسازان، آهنگ سازان و هنرپیشه ها، متحدالقول شده بودند تا در هر جشنواره ای که از سوی نهادهای مورد حمایت اسرائیل برگزار شود شرکت نکنند.»
اما پس از انتشار این بیانیه و با گذشت مدت نسبتاً زیادی از آن سؤال ها و شبهاتی در مورد آن پیش آمد.
اول:
از چند سال پیش با حمایت دولت و تمرکز بر مقوله «خبر»، سعی شده است تا از این شاخه بسیار مهم در ارتباطات به بهترین شکل استفاده شود و صورتی کاملا علمی به آن داده شود.
در این راستا «دروازه بانی اخبار» به برخی از دستگاه ها و سایت های خبری سپرده شد تا با دریافت تمامی اخبار، مناسب ترین آن ها را دریافت و سپس برای انتشار مهیا سازند.
اساساً در چرخه خبر و خبررسانی، دروازه بان های خبر، در استراتژیک ترین موقعیت قرار دارند و اندکی سهل انگاری از جانب آن ها می تواند به عدم اعتماد مخاطبان به این رسانه و گرایش آنان به سوی رسانه های خارجی- که بسیاری از آن ها مورد تأیید جمهوری اسلامی ایران نیستند- منجر شود و در نهایت به ایجاد چرخه معیوب خبری ختم شود.
و اما در مورد بیانیه تحریم فرهنگی اسرائیل، این سؤال مطرح است که چرا مطبوعات و خبرگزاری های رسمی کشور تا این اندازه بی تفاوت از کنار آن گذشتند. خبرگزاری ها که حتی از خبر «هم زیستی مسالمت آمیز موش و گربه در تایلند» نمی گذشتند به چه دلیل در مورد چنین جهت گیری مهم و تأثیرگذاری، سکوت اختیار کردند!؟
به طور یقین چنین بیانیه ای را نمی توان کوچک و کم اهمیت تلقی کرد، چراکه وجود نام هایی چون ساراماگو، کن لوچ و الیا سلیمان، در پای این نامه، آن را به یکی از معتبرترین و با اهمیت ترین بیانیه ها در حوزه فرهنگ و هنر تبدیل کرده است.
در این میان انتقاد کمتری را می توان متوجه مطبوعات دانست. مطبوعات معمولا جهت خبررسانی از سایت های خبری استفاده می کنند و می توان توجیه آنان را در مورد نبودن این خبر در خبرگزاری ها پذیرفت. هرچند در روزنامه کیهان، اصل این بیانیه از طریق روزنامه گاردین تهیه شد و ترجمه کامل و دقیقی از آن چاپ شد و این رویه می توانست در مورد سایر مطبوعات هم انجام پذیرد.
اما با پذیرفتن توجیه مطبوعاتی ها نگاه ها به سوی دروازه بان های خبری سوق یافت. به راستی دروازه بان های خبر، مشغول رصد کدام اخبار بوده اند که چنین خبر مهمی به سادگی از جانب آنان حذف شده است؟
دوم :
با توجه به رفاقت نزدیک برخی از فیلمسازان و هنرمندان که از آن میان می توان به رفاقت نزدیک عباس کیارستمی با کن لوچ اشاره نمود این سؤال پیش می آید که چرا امضای هیچ یک از هنرمندان و اهالی فرهنگ و هنر کشور ما که همواره مدافع مردم مظلوم فلسطین و مخالف رژیم غاصب صهیونیستی بوده است، پای این نامه به چشم نمی خورد.
هرچند دلیل این دوستان در مورد اطلاع رسانی نامناسب خبرگزاری ها و مطبوعات و اطلاع نداشتن ایشان از انتشار چنین نامه ای را می توان موجه دانست اما دست کم اطلاع نداشتن برخی از اهالی فرهنگ و هنر که روابط دوستانه نزدیکی با این هنرمندان دارند از انتشار چنین بیانیه ای جای تعجب دارد....